Bohaterka „Przeklinam cię, ciato" była ano- rektyczką i bulimiczką. Jej wspomnienia są bolesne: rozwód rodziców, problemy w szko- le i w domu, eksperymenty zdrowotne, nar- kotyki, a przede wszystkim zmagania z cho- robą, która powoli, ale konsekwentnie prowadzi do autodestrukcji. Chociaż pod- dała się leczeniu i pokonała chorobę, ma świadomość, że koszmar przeszłości może powrócić w każdej chwili. Książka jest przestrogą dla wszystkich młodych dziew- czyn: kult szczupłego ciała naprawdę może okazać się niebezpieczny.
Wstęp
Bohaterka tych zwierzeń jest studentką, chorowała na ano- reksję i bulimię. Pokonała chorobę, chociaż ciągle uważa się za anorektyczkę, bo wie, że koszmar tamtych lat w każdej chwili może powrócić. Zdecydowała się opowiedzieć o swojej walce, ale pragnie zachować anonimowość. Nie chce, by problemy z tamtego okresu życia zaważyły na jej przyszłości. O przeszłości najchętniej chciałaby zapomnieć.
Uznała jednak, że powinna podzielić się swoimi doświadcze- niami z innymi. Być może jej historia pozwoli wielu młodym dziew- czynom uniknąć tragedii wyniszczania własnego organizmu.
Pisze o najbardziej intymnych sprawach nastolatki ze szczero- ścią aż do bólu. Pragnie jednak pozostawić sobie prawo do zacho- wania w tajemnicy własnego nazwiska, a także adresów szpitali, w których przebywała, oraz nazwisk lekarzy i personelu medycz- nego. Nie podaje też szczegółów, które pomogłyby ją zidentyfiko- wać. Boi się nietolerancji. Nie chce wkraczać w dorosłe życie z obawą, że zostanie w jakiś sposób napiętnowana lub odrzucona. Ma nadzieję, że Czytelnicy uszanują jej decyzję.
